Hello Coral Bay!

Het was nog maar een paar maanden geleden dat ik mijn knie en kuitbeen brak door een ongeval en 1 april was het weer zover. Zoals ik al eerder had beschreven is het verkeer hier anders dan in Europa. Als het verkeerslicht groen is, en je wilt de bocht om, dan moet je nog steeds uitkijken en voorrang geven aan auto’s die van de andere kant komen en rechtdoor gaan. De vriendin die me thuis zou brengen dacht dat het veilig was om de bocht om te gaan maar er kwam een limousine van mijn kant en die is hard tegen onze auto aan gereden. Voor een paar seconden kon ik niet ademhalen en ik was compleet in shock. De auto was helemaal ingedeukt waar ik zat. Overal was glas en bloed. Ik ben een heel stuk kwijt van wat er allemaal is gebeurd maar ik kan me nog herinneren dat mijn vriendin Ron had gebeld en dat het niet lang duurde voordat er ambulances, politieauto’s en een brandweer waren gearriveerd. De brandweermannen hebben mijn deur uit de auto gebroken en daar ging ik weer: in de ambulance naar het ziekenhuis. Daar aangekomen kreeg ik meteen allemaal onderzoeken en werden er röntgenfoto’s gemaakt van mijn borst en ribben omdat ik hier erg veel last van had. Een paar uur later heb ik tegen het medische advies in het ziekenhuis verlaten. De volgende dag ben ik terug gegaan voor de uitslagen van de onderzoeken en foto’s. Op de foto’s was niks te zien maar dat betekende niet dat er geen breuk was. Als de pijn niet weg ging moest ik terug komen voor nieuwe foto’s. Ik had overal spierpijn maar verder voelde ik me goed. De vriendin die de auto bestuurde had een hersenschudding. We hebben super veel geluk gehad dat we er beide zo goed van af zijn gekomen. Op aanraden van Ron heb ik nu toch maar een medicare card aangevraagd. “Because you just loooove hospitals.”

Een paar dagen later ging ik samen met Florjana en Annika naar Wave Rock in Hyden, 4 uren rijden vanaf Perth. Wave Rock is net als Uluru (Ayers’s Rock) één van de bekende natuurverschijnselen in Australië. De rots is 110 meter lang en 15 meter hoog en lijkt op een golf die is versteend. Op de terugweg, toen het donker werd, moesten we opeens heel hard remmen voor een wilde kangoeroe die de weg overstak. Hierdoor kreeg ik een enorme klap op mijn borst en deed alles weer zeer. Opnieuw heb ik me laten onderzoeken in het ziekenhuis omdat de pijn niet weg ging na een paar dagen. Gelukkig was er niks gebroken en mocht ik naar huis met sterkere pijnstillers.

10 april was ik jarig en Ron en Catherine hadden een groot feest voor me georganiseerd bij Mandoon Estate, een winery in Caversham. Het was een geweldige dag met mijn Australische familie en vriendinnen in een prachtige omgeving, al blijft het raar dat ik mijn 21e niet thuis kon vieren…

Afgelopen week heb ik vrij gekregen en ging ik met Florjana op roadtrip naar Coral Bay. De dagen daarvoor had ik geen tijd gehad om dingen in te pakken dus dat mocht ik op de dag van vertrek doen. Onze eerste stop was in Geraldton. We hebben een kort bezoekje gebracht aan een museum en zijn daarna doorgereden naar Kalbarri. Het was al donker toen we bij Anchorage Caravan Park aan kwamen. Florjana kwam er achter dat ze alleen het tentdoek had meegenomen en niet de stokken, dus moesten we in de kofferbak van de auto slapen.

De volgende ochtend zijn we naar Nature’s Window in Kalbarri National Park geweest, wederom een prachtig natuurverschijnsel. Daarna zijn we in één stuk door gereden naar Coral Bay. Je rijdt hier hele stukken in the middle of nowhere. Geen gebouwen, geen tankstations, geen andere auto’s, geen internet en geen telefoonservice. Het laatste stuk moest ik in het donker rijden. Dat is erg gevaarlijk omdat de dieren op het licht van de auto af komen. Koeien en kangoeroes lopen zo de weg op en je ziet ze pas op het laatste moment omdat het overal donker is. Aangekomen in Coral Bay hebben we 2 nachten geboekt in het Ningaloo Club hostel. We waren moe van het autorijden dus zijn we vroeg naar bed gegaan.

Toen we wakker werden zijn we naar het strand gegaan. We hebben gesnorkeld bij Ningaloo Coral Bay beach en een paddleboard gehuurd. Stand up paddle boarding was best lastig omdat het hard waaide. Binnen een paar minuten waren we ver van het strand af en moesten we het hele stuk terug zwemmen. ’s Avonds hebben we de zonsondergang op het strand gekeken. Daarna gingen we pingpongen bij ons hostel met andere backpackers.

Dag 4 was een welverdiende rustdag. We wilden nog een extra nacht boeken bij het hostel maar ze waren helaas volgeboekt. De hele dag bij het zwembad gelegen. In de schaduw omdat de zon te heet was vandaag. ’s Middags een Manta Ray tour geboekt voor de volgende dag en ‘s avonds Uno gespeeld met twee Duitsers die we de avond daarvoor hadden ontmoet. Voordat we de kofferbak in konden moesten we eerst een blok om lopen omdat er rangers aan het controleren waren (camping is verboden op de parkeerplaatsen). Na een halfuur lopen durfden we het eindelijk aan om in de auto te kruipen.

De volgende dag vertrok ons busje van Coastal Adventure Tours naar Ningaloo Reef, waar we op de boot gingen. De sfeer in onze groep was geweldig, als een grote familie en de tour zelf was adembenemend mooi! Ik heb dolfijnen gezien en ik heb gezwommen met manta ray’s, haaien, een zeeschildpad en heel veel verschillende vissen. Het is moeilijk om dat gevoel goed te kunnen beschrijven met woorden. Ik denk dat je pas begrijpt wat ik bedoel op het moment dat je zo iets zelf meemaakt. Na de tour zijn we door gereden naar Carnarvon. Onze Duitse vrienden hadden het Fish and Whistle backpackers hostel geboekt. Toen wij hier aan kwamen waren er alleen nog maar single rooms vrij. Best wel prijzig maar we wilden niet nog een nacht in de kofferbak slapen. Het hostel zelf leek op een spookhuis, onze kamers waren vies, er liepen kakkerlakken en het stonk heel erg. Ik weigerde om in dit horror hostel te slapen en belde het caravan park om te checken of er nog plek voor ons was. We hadden een beetje ruzie met de eigenaresse van het backpackers hostel omdat ze ons geld niet terug wilde geven. Uiteindelijk gaf ze ons geld terug en hebben we weer in de kofferbak geslapen op de camping.

Na ons ontbijt zijn we naar Shell Beach gereden. Shell beach is een strand in de regio Shark Bay, 45 km ten oosten van Denham, staat in de Top 10 outstanding beaches of the world. Het is een van de enige twee stranden in de wereld die volledig uit schelpen bestaat. Outstanding was het zeker! Met een tas vol schelpjes vertrokken we naar Geraldton. Het hostel waar we in verbleven deed me denken aan het spookhuis in Carnarvon maar ik heb er heerlijk geslapen.

De laatste vakantiedag was alweer aangebroken. Uitgecheckt bij het hostel en eventjes op het strand gelegen bij Point Moore. Na een paar uurtjes in de auto ook nog een bezoekje gebracht aan Hangover Bay. Daarna was het tijd om weer naar Perth te gaan. Ik mis Coral Bay nu alweer maar het was fijn om weer thuis te zijn.

Perth is home.