It's the time where you start to realize it's not a vacation but daily life

Mijn blog was niet meer up-to-date en dat heeft alles te maken met de tijd. Ik weet niet wie het heeft bedacht om 12 uren in een dag te zetten, maar echt, het is niet genoeg. Meestal plak ik zelf nog een paar extra uurtjes aan de dag vast, wat betekent dat mijn nachten korter zijn. Nog nooit ben ik zo moe geweest. Voor de mensen die nog steeds denken dat ik hier vakantie aan het vieren ben: werken als een au pair is het tegenovergestelde. Gisteren heb ik nog gewerkt van 7.30 tot 22.30 omdat ik ’s avonds nog moest oppassen. De laatste lag pas om half 10 te slapen. I was shattered.

Elke dag is het weer een challenge om te zorgen dat de monstertjes aangekleed zijn en hun ontbijt binnen krijgen. Siri en Fionn eten allebei bijna niks. Eamon eet goed maar maakt een grote bende van het huis. Siri heeft nog steeds zomervakantie. In Februari gaat ze weer naar school. Dan moet ik haar ’s ochtends brengen en ga ik daarna met de jongens naar een van de vele parken of de dierentuin. Omdat de temperaturen in de zomer wel op kunnen lopen tot 40 graden is ’s ochtends of op de namiddag de beste tijd om naar een park te gaan. Midden op de dag is het te heet om het huis te verlaten. Als we terug komen loop ik een blok om met Eamon om hem in slaap te krijgen. De ene keer gaat Fionn tegelijk met Eamon naar bed en de andere keer na de lunch. Samen met aunty Girlie maak ik de lunch klaar wanneer Eamon ligt te slapen. Vaak wordt hij na een uurtje alweer wakker en moet ik nog een keer een blok met hem om. Als de jongens slapen is er even tijd om het huis op te ruimen. ’s Middags nadat we Siri uit school hebben gehaald zorg ik dat de kinderen in bad zijn geweest en hun pyjama’s aan hebben voordat Catherine thuis komt. Na het avondeten is er nog even tijd om te spelen. Soms gaan we nog naar een playground en dan gaan mijn kleine draakjes naar bed.

Zoals iedereen wel weet is Australië het land van de lange afstanden. Het is niet gebruikelijk om te fietsen hier. Mijn host family heeft een fiets voor me gehaald maar ik durf er (nog) niet op te fietsen omdat dat best gevaarlijk is. We hebben wel fietspaden maar dat is niets meer dan een streep op de weg waar overigens ook nog auto's op geparkeerd staan. Bij oversteekplaatsen of rotondes stopt het fietspad, zo van: zoek het maar uit waar jij wil fietsen. Op mijn werkdagen gebruik ik Catherine’s auto en binnenkort krijg ik een eigen auto die ik kan gebruiken in mijn vrije tijd. Vorige week ging ik met een meisje naar de Ikea en reed ik opeens op een 5 baans snelweg. Dat was wel even slikken maar ik heb twee rijlessen gehad en het rijden gaat nu stukken beter.

De afgelopen weken heb ik een aantal erg hoge temperaturen meegemaakt. Enkele weken zelfs boven de 40 graden voor meerdere dagen op rij. Heel gek dat het hier zo warm is terwijl het bij jullie vriest en mensen zelfs aan het schaatsen zijn op de weg. Ik hou van de zon en van de warmte maar 44 graden gaat zelfs mij te ver. Om het nog iets erger te maken begaf de airco het. Twee dagen heb het grootste gedeelte van de dag op de bank bij de ventilator doorgebracht, simpelweg omdat ik  me gewoon niet goed voelde. Gelukkig is het nu weer iets koeler buiten. Langzamerhand verander ik steeds meer in een Australiër want als het ’s avonds afkoelt naar 25 graden heb ik het koud, no joke…

Het is geweldig om nieuwe mensen te ontmoeten en dingen te ondernemen. Ik heb oud en nieuw in Perth mogen vieren. Wat een fantastische ervaring! Heel anders dan in Nederland waar iedereen rond 1 uur op stap gaat en ’s ochtends om half 8 in bed kruipt. Hier ga je rond 8 uur ’s avonds de stad in en de clubs sluiten om 2 uur. Ook hadden ze hier niet veel vuurwerk i.v.m. de bosbranden. Je moet een vergunning hebben als je vuurwerk af wilt steken.

Samen met een Nederlands meisje die 2 weken op vakantie was in Perth heb ik bijna het hele schap met folders en boekjes leeggehaald in het visitors centre en ik heb het Lonely Planet book van Western Australia besteld. Ook hebben we onze eerste excursie geboekt bij Backpackers World Travel: Kayakken naar Penguin Island! En ik ben samen met een Nederlands meisje, Liz, naar the Rooftop movies geweest. Hier zit je op het dak van een gebouw in de open lucht een film te kijken. Ik heb niet eens veel van de film meegekregen omdat ik constant naar het prachtige uitzicht keek. Op vrijdagavond is er altijd een food market in Perth. Er staan kraampjes met gerechten uit heel veel verschillende landen. Je kunt er ook Nederlandse poffertjes krijgen! Op mijn vrije dagen ben ik vaak op het strand te vinden met Ida, een Deense au pair. Binnenkort gaan we samen een kleine roadtrip doen in het weekend.

Er is hier ontzettend veel te doen en ik weet nu al dat een jaar te kort is om alles hier te zien. Ik ben zelfs al aan het uitzoeken wat de beste manier is om hier nog een jaar te blijven maar dat is allemaal heel lastig. Eerst moet ik dan minimaal 3 maanden (88 dagen) seizoenswerk doen in een regionaal Australisch gebied. Hieronder valt o.a. farmwork, stationwork, in een mijn werken en fruit plukken. Eigenlijk al het werk wat de Australiërs zelf niet willen doen en waar ze backpackers voor inzetten. Een andere optie is om een studeervisum aan te vragen. Dit houdt in dat ik hier ga studeren en daarnaast 30 uren per week mag werken. Samen met Catherine heb ik al een persoonlijkheidstest gedaan om te kijken wat het beste bij mij past.

Met mijn knie gaat het nu veel beter en mijn enkel is niet meer dik. Ik heb me ingeschreven bij een sportschool en ik ga trainen bij Chris, een personal trainer, om de spieren weer sterker te maken. Voordat Ron en Catherine kinderen hadden gingen ze altijd naar deze trainer. Hij schijnt heel goed te zijn. Catherine raadde me aan om sessies met hem in te plannen. Ik ben benieuwd!

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor alle lieve reacties en berichtjes, super lief!
En voor degenen die mijn Australische nummer nog niet hebben opgeslagen: +61479143893